صد بار تا به حال شنیده ایم که آدم هایی مثل مارک زاکربرگ، بیل گیتس و استیو جابز دانشگاه را نصفه ول کرده اند تا فیس بوک، مایکروسافت و اپل را راه بیندازند. گرچه اینها شناخته شده ترین ها هستند، اما در این راه تنها نبوده اند. آدم های مشهور دیگری در زمینه های مختلف به دانشگاه نرفته اند. حالا یا خودشان بی خیال شده اند یا اصلا به دانشگاه راهشان نداده اند. با اینحال به نظر می رسد که همه شان چند وجه مشترک دارند:

عمدتا در زمینه کامپیوتر، تجارت و هنر دیده می شوند، مثلا پزشک ترک تحصیلی نمی توانیدپیدا کنید.

برنامه مشخص و دقیقی برای ادامه زندگی شان داشته اند. یعنی اول بی خیال دانشگاه نشده اند، بعد بنشینند فکر کنند خب حالا چی کار کنیم!

خیلی از آنها درست زمانی دانشگاه را رها کرده اند که زمان زیادی تا فارغ التحصیلی شان نمانده بود.

بعضی هایشان در کارهای مختلف دستی دارند و از هر انگشتشان یک هنر می ریزد.

پسرها خیلی بیشتر از دخترها هستند. در واقع به ندرت اسم زنی میان این آدم ها دیده می شود.

این شما و این هم ۱۰ کنکورردی که ترکانده اند.

توماس آلوا ادیسون

اساسا احتیاجی به معرفی ندارند. نه خودش و نه دستاوردهایش اما نکته قابل توجه در مورد او این است که هرگز به مدرسه نرفت. مگر اینکه بخواهیم سه ماهی را که در مدرسه ابتدایی به سختی تحمل کرد، به حساب بیاوریم. او نمی توانست تمرکز کند و فکرش مدام این ور و آن ور می پرید.خوشبختانه ادیسون مادری داشت که بسیار حامی بود و روحیه او را خوب درک می کرد. وقتی ادیسون دیگر به مدرسه نرفت، مسئولیت آموزش او را در خانه به عهده گرفت.

فرانسیس اسکات فیتز جرالد

نویسنده «گتسبی بزرگ» و رمان های دیگری که ادبیات اوایل قرن بیستم آمریکا را به او مدیون می کند، زمانی دانشجوی دانشگاه پرینستون بود. او در دانشگاه بسیار فعال بود، هم نوشتن را جدی دنبال می کرد و هم در انجمن ها و گروه های مختلفی عضو بود و مسلما برای نشریات داخلی دانشگاه هم می نوشت، ولی این کارها چنان که خیلی هایتان با آنها آشنایی دارید، به قیمت پایین آمدن نمره های او تمام شدو دانشگاه او را تعلیقی کرد. فیتز جرالد هم معطل نشد، دانشگاه را رها کرد و وارد ارتش شد. جنگ جهانی اول بود آخر!

جان لنون

بچه خلاق اما شری بود که امتحانات پایانی دبیرستان را هم که مقدمه ورود به دانشگاه در انگلستان است، رد شد و با وساطت خاله و مدیر مدرسه اش توانست به دانشگاه هنر لیورپول راه پیدا کند. او به خاطر لباس های نامناسب و مسخره کردن استادها مدام تذکر می گرفت و افتادن درس ها هم که جای خود داشت. آنقدر به این وضعیت ادامه داد که یک سال مانده به فارغ التحصیلی اخراج شد.

آلفردو جیمز پاچینو

یا همان آل پاچینوی خودمان حتی دبیرستان را هم تمام نکرد. او تمام درس هایش را به جز ادبیات رد می شد. وقتی تصمیم گرفت مدرسه را رها کند، با مادرش دعوای مفصلی کرد و از خانه بیرون زد. آن وقت شغل های رده پایینی می گرفت تا بتواند بازیگری یاد بگیرد و بازیگری کند. آل پاچینو گاهی آنقدر بی پول بود که جایی برای خوابیدن هم نداشت.

بقیه در ادامه مطلب